My wounds are deeper than your desires…
იყო და არა იყო რა. იყო ერთი სულელი არსება/ადამიანი/სუბიექტი.
ერთხელაც ჩახტა დიდ წყალში და შეხვდა მეორე სუბიექტს.
და დაიწყო ზღაპარი. მრავალფეროვანი ზღაპარი. ტყუილია რომ ზღაპრები მხოლოდ ლამაზი და კარგი მოგონებებით და სიტუაციებით არიან სავსე.
დრო გადიოდა. პირველი სუბიექტი ხან მკვდარი იყო, ხან ცოცხალი.
მეორე სუბიექტთან ჰქონდა უცნაური დამოკიდებულება. ძალიან უცნაური.
მეორეს რომ ეთხოვა სისხლი, პირველი დაალევინებდა. მეორეს რომ ეთხოვა სული, პირველი მოიკვეთდა ნაწილს და ჩაუნერგავდა მეორეს.
რადგან ეს ზღაპარი იყო, ესე იგი ბოროტებაც სუფევდა ამ ზღაპარში. თუმცა ეს ბოროტება სუბიექტებში იყო, რადგან ბუნებრივია ატარო თან ნათელი და თან ბნელი.
ერთხელაც მოხდა აფეთქება.
შემდეგ კიდევ ბევრი პატარა ბუმმმ ბუმმ ბუმმმ… ჩუმდებოდა ყველაფერი.
პირველი სუბიექტი მოძრაობდა.
იარა, იარა და იპოვა გზა. არ იცის პირველმა რა იქნება ამ გზაზე, ვის ნახავს ან რა იპოვის. მან მხოლოდ ის იცის რომ უნდა იაროს.
ამასობაში მეორე სუბიექტი აღმოჩნდა ქირურგი. მოუახლოვდა პირველს და ეუბნება: – გზაზე იარე აქ, და ასე, და ჩემთან.
სკალპელით უსრისავდა ხელებს, ფეხებს პირველს.
პირველი კი უსმენდა, უყურებდა და აკვირდებოდა. ჩუმად იყო არაფერს ეუბნებოდა . ხვდებოდა მხოლოდ იმას რომ სკალპელი უკვე არ ავნებდა. საერთოდ.
THE END